Birbirini seven iki kişi arasında sevgileri derecesinde bir benzerlik vardır. Menfaatlerde, karakterde veya amaçlardaki benzerlikler gibi. Bunlardan en etkin olan sevgi, karakterdeki benzerlik sonucu doğan sevgidir. Bunda karşılık beklenmez ve insan, sevgisini izhar için daima kendisinin ruh ve ulviyet yönünden benzerini, eşini arar ve ancak ruhun eşi ile sükûnet bulur. Hani ayet-i kerimede buyurulduğu gibi:“ Sizi bir tek nefisten yarattı ve kendisiyle durulup yatışması için ondan da eşini var etti.”
(A'raf,189)
İskender Pala
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder