"Şimdi sana çok uzun bir yoldaymışsın gibi geliyor, çok uzun çok sıkıcı bir yol.. ama bir daha asla geçmeyeceğin, dönüp taşına toprağına bir selam edemeyeceğin tek yol. Onun için canım evladım, şu yolun tadını çıkar. Bıkma, usanma ve sakın uslanma. Sadece bil ki 'ah çocukluğum!' diyeceğin çok demlerin, çok iki teklerin olacak. Fakat malum, bir daha çocuk olamayacaksın.
İlk aşkını bana anlatma sakın. Bak ben unuttum, sen de unutacaksın. Merak etme, dünya dönecek yine. Güneş yine doğacak, sen de ölmeyeceksin bu aşk yüzünden. Aşk da ölmeyecek, yine seveceksin. Sonra yine. Ve hiçbirinde terk-i diyar etmeyeceksin. Hep kıyısından döneceksin, sonra boş vereceksin.Bu boş verme fasıllarına dikkat et, kalıcı olmasın. Alışkanlık yaratmasın. Sonra çok acısını çekersin, boşluğa düşersin, düşersin. İnan hiç gereği yok, çekilecek şey değil. Sen kendini bileceksin sonunda sakın merak etme.
Öyle kolayına vazgeçme her şeyden. Hiçbir şey senin keyfini beklemiyor, sana tabi değil, senin değil.. ama sensiz de değil. Sen sadece bunu hatırla zamanı geldiğinde: Vazgeçme. Senden geçenlere de çemkirme durduk yere.
Vedalaşmayı öğreneceksin önünde sonunda, yeter ki sen bana 'keşke' deme."
Sonradan sonradan notu: O keşkelerin dibi tuttu lan :)Büyümek nasıl sinir bozucu bi şey di mi?
Alakasız bi durum beyanı: Ben yine Saros'dayım. Ev aynı. Artık yaşlanıyor ama keyfi yerinde. Yol aynı gibi, çok da umurumda değil. Denize inen yamaçta iki yeni ev yapılmış, ama boş. İnekler aynı, keçiler kayıp. Bahçe aynı ama kiraz ağacı sizlere ömür. Yılların kirazı.. Şimdi yerinde genç irisi bi dut var. Güya yeni dikilmiş ama boyu geçmiş boyumu. Çok sinir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder