Anneannemin UFO'su

Hayat, anların, anıların, kısa ve uzun hikayelerin toplamı..

Giriş: Ahkam kesmeyecem don't panic reca ederim. Anneannemi andık bugün, ondan söz edecem, biraz da hiç hatırlamadığım dedemden. Evet mevzu sıkıcı gibi, ama napaalım ki hayat da aslında fena halde böyle bi şey: Sıkıcı..

Gelişme 1: Anneannem iki yıl önce bugün 93 yaşında ölmüştü. Kocaman bi hayatı olmuştu, çok yaşamış çok şey görmüştü. Bu "çok şey"e bir adet UFO da dahildi.

Anneannemim UFO'su: (1 yıl öncesinden alıntıdır)

"...Anneannem bunlardan birini gördüğünü söylerdi. Aslında gördüğünün adı onun için hiçbir zaman 'ufo' olmadı. Çok sıkıştığında "omo" dediği vakidir ama her daim 'ışıklar içinde dönüp giden şey' demek ona çok daha kolay gelirdi. Çocukken Erzurum'da çayır çimende oynarken görmüş bu ışıklı şeyi. Geçen yıl 93 yaşında ölen bir kadının çocukluğunda ve o dönemin Erzurum semalarında gördüğü bir şey bu. Daha bırakın kasabasını köyünü, şehirde bile elektrik yok gibi bi şey. Açıkçası tam olarak emin değilim var mı yok mu diye. Ama en azından gökyüzünde ışıklı bir şeylerin olmadığı kesin.

Çocukluk anılarının çok net hafızada kaldığını geçen her yıl test edip onaylıyorum. Eskiden gülerdim anneannemin haline, çok eski olayları, insanları, yerleri falan ayrıntılarıyla hatırlardı ama misal iki gün önce evine gelen birini külliyen silerdi kafasından. Bu kadar net hatırladığı bir şeyin gerçek olmama ihtimalini ben hiç düşünmedim. İlk dinlediğimde de çok sevdim, şimdi fırsatını bulup her anlatışımda da çok seviyorum.

Anneannemin zamanından yıllar ve yıllar sonra Saros semalarında gördüğüm ve gözlerime inanmadığım 'ufo'ya bin türlü açıklama getirdim. ama benim için, 'ışıklar içinde dönüp giden şey' hiçbir zaman bir masal olmadı..."

Gelişme 2: Evet bu büyük bi gelişmeydi. Dedemin ben iki yaşındayken anneme yazdığı bir mektubu okudu teyzem. O yıllarda teyzem annemin yanında kalıyormuş, mektup da onda kalmış ve işte bin yıl sonra.. vs. vs.. Dedem mektubu yazdıktan tam iki gün sonra bir trafik kazasında ölmüş. Duygusal bi şeyler var burada ama ben o faslı geçmek istiyorum, aslında mektubu da geçecem ve şöyle bi şeye gelecem: Mektubu saklayan teyzem taa çocukken tuttuğu bi hatıra defterini bulup çıkardı. Defterine ilk yazıyı babasının yazmasını istemiş. Dedem de bu vazifeyi hayli ciddiye almış ve yarı baba yarı öğretmen olarak (evet dedem de annem ve babam gibi öğretmenmiş) güzel bir metin hazırlamış. Yani bu "güzel metin" çok saçma oldu ama öyle işte ne yapayım.. Çok güzel yazmış yahu inanılır gibi değil.

Sonuç: Hatıra defterine "hayat anların, anıların toplamıdır" diye yazmış dedem. Yani bi ton şey yazmış ama ben en çok bunu sevdim. Şimdi bana masal gibi gelen bir zamanda yazmış, sanki ilk defa o söylemiş gibi yazmış. (Ki, ilk ben söyledim sanıyordum, ne kadar cahil ve aptalmışım.)

Her neyse notu: UFO diyorum UFOOoo o?