"Merhabalar!" demek isterdim ama enerjim o kadar düşük ve bitiğim ki..
Hepimizin yaşadığı gibi bu son 13 gündür, bir koşuşturma bir telaş içindeyiz. İnanın içimden bir harfe bile basmak gelmiyor.
Belki 24 yaşımdayım ama 13 gündür yaşıyorum. İnsanların gözünde o huzuru ve "yapabiliriz" duygusunu görebiliyorum.
Her ne kadar İstanbul'da ve diğer direnen yerlerde olamasam bile, kendi şehrimde elimden geleni yaptığımı düşünüyorum. Ve bu gençlik ile bir kez daha gurur duyuyorum.
Bu yolda hayatını kaybeden kardeşlerime de Allah'tan rahmet, ailelerine sabır diliyorum.
Herkes kendi yaşantısına dönmeye başladı. Söylenecek aslında o kadar çok şey var ki.. Zaten yeterince üzüldük, lafı uzatmak istemiyorum. Artık korkmuyoruz ve daha aydınlık günlere uyanacağımızı düşünüyorum.
Her zaman söylediğimiz gibi "biz" bir örgütün bir partinin üyesi olarak değil bir "halk" olarak sokaklardaydık, böyle de devam edecek!
**
Hayat devam ediyor, yepyeni umutlar ve gururlarla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder