Bu ibretlik tespiti yaptıktan sonra bakalım hakikaten ibret almış mıyım diye kendime bi boy aynası aradım. Kendisini gayet ciddi boy aynası hisseden bi ayna buldum evde. Dolabın arkasına saklanmış salak. Aldım çıkardım yerinden odanın ortasına diktim. Geçtim karşısına süzüm süzüm süzüldüm.
"Ayna ayna söyle bana, var mı bu alemde benden daha bencili?" dedim, ayna bi baktı bana. Takıldı kaldı. "Lan" dedim, "aranıyo galiba"
Yok. Meğer alemde bencil aranmıyormuş. Bulmuş zaten ama nasıl söyleyeceğini bilemiyormuş. Hayır yani ne var bunda? Geç sen de delikanlı (cinsiyetçi söylem) gibi karşıma, ve de ki: "Haşa! Yoktur senden daha bencili sultanım"
Durum notu: Yeminle 4 bölüm Muhteşem Yüzyıl izledim takıldı kaldı dilime bu sultanım multanım. Aslında ben "kraliçem" kuşağının kaçak yolcusuyum.
İnsanlardan hazetmeyen ama insanlıktan, yani toplam bir varlık olarak insan ırkından umudunu kesmeyen birinin kime ne faydası dokunur? Sadece laf.
Haydi tamam asosyalliğe bi kılıf uydururum sorun değil, ama yalnızlığa bahane yok arkadaşım. Kaldı ki, zaten yalnızlık diye bir şey de yok. Ben yalnız değilim. İyi ki de değilim. Ama yalnızlığı seviyorum. Yalnız kalmayı seviyorum. Kendimi seviyorum, oyalıyor beni. Kafa bi kendim var, takılıyorum iyi geliyor.
Şimdi burada işe yarar tek bir şey var, o da, eğer ben kendime iyi geldiğim kadar başkalarına iyi gelmiyorsam bi tür zararlı sakıncalı içeriğim var demektir. Korumak lazım el alemi, ahan da bahane 0_O
Diğer yandan, bunların hepsi laga luga. Bahaneler şahane, Zagrep radyosunda Lili Marlen türküsü bi tane. Hürriyet için hürriyet aşkına. Bir de: Marş söylemeden ölmek bize yakışmaz.
Sen daha yok keyfi asosyalim, yok efendim seçilmiş yalnızlığım var diye konuş dur. Boş lan. Valla bak, koskocaman bi boş.
HİÇ.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder