Sevgili Günlük- Kar Yağdı, Deprem Oldu, Şöyle Oldu-Böyle Oldu...

Tüm kış beklenen kar hafta ortası geldi nihayet....

       Japonya depremi çok etkiledi beni. Tadım, tuzum yok. Hayat çok boş geliyor.

17. Ağustos2tan sonra herşeyi depreme yoran biz, dün gece Bıdık'ın sabaha kadar ağlarcasına havlamasıyla o soğukta ine çıka bahçede sabahı sabah ettik. Sabah depremi duyduk. Kafada soru işaretleri... Bu akşam internette gezinirken, floresan lambaların deprem öncesi söndüğünü okuduktan bir saat sonra, evdeki tek floresan lambamız kendi kendine söndü, bitti. Supermoona az kaldı :( Kafayı yememek elde değil. Her deprem haberi geriye transfer yapıyor beyinlerimizde, kalp çarpıntısına engel olamıyor insan.



       Çalışma masama oturup aptal aptal oturup, elim hiçbirşeye gitmeden kalktım. Acil olmamakla birlikte, biraz daha süreyi uzatırsam acil olabilecek çok işim var aslında ama bu kötü enerjiyi kimselere geçirmek niyetinde değilim. Böyleyken çalışmayı sevmiyorum. Kendime söz veriyorum, önümüzdeki hafta mutlu ve çalışkan olacağım...