Evdeki bütün çekmeceleri açtım, içlerinde ne var ne yoksa ortaya saçtım döktüm. Kaybolduğunu sandığım bi ton şey çıktı piyasaya. Hiçbiri de beni mutlu etmedi. Sevinemedim yani. Lise pasomu buldum, normal şartlarda buna sevinmem gerekirdi. Anılar resmi geçiti gibi bi şey oldu, ama ne olduğunu tam anlayamadan, eski günlüklerin anket defterlerinin tokaların fotoğrafların ortasında zır zır ağlamaya başladım.
Hepsini gerisin geri tıktım yine çekmecelere. Neyi atacam ki? Hiçbirinden vazgeçemedim ama atmaya da kıyamadım. Onlar gözden uzaktayken daha iyimiş meğer. Anılarım varmış işte, konu buymuş.
Çekmecelerin tozunu aldım sildim falan iyi oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder