Twitterde iki satır tweetle yetinemeyecek kadar çok, facebooktaki akrabalarımın "aaa ne oldu ki" sorularına cevap vermeye değmeyecek kadar az canım sıkkın. Ama yazmazsam, dökülmezsem çatlayacağım. O nedenle buraya yazıyorum işte...
Hava kapalı, yağmurlu, kasvetli. Kuşlar hala iki yağmur aralığında ötmeye uğraşıyorlar ama yetmiyor. Kaçmak kaçmak kaçmak .................................(akşama kadar bu kelimeyi yazsam yorulmam) istiyorum.
Bir de belirsizlikler yoruyor beni. Son yıllarda keşfettim ki; benim planlı yaşama hastalığım var. Böyle bir hastalık var mı, varsa adı ne bilmiyorum ama ben hastayım.önümü hep görmek istiyorum. Sisli hayatlar, günlük yaşamlar, anı yaşamak felsefesi bana göre değil...
Yarabbim sana şükürler olsun. Gerçekten tek derdim bunlar olduğu için şükürler olsun. Böyle düşünüp, sıkılıp, sonra silkinmeme sebep olup sana yakınlaştıran aklım,fikrim, benliğim, sabrım için sana şükürler olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder