Belgesel sevgisi beyan ile tescilli bir milletiz malum, "belgesel izliyorum" diyen ve lakin, bu da gayet doğal bi şey diye Acun izleyen vatan evlatlarının belgesel algısı da muhteşem oluyor.
Algının muhteşemliğinin sebebi ise söyle açıklanabilir sanırım: Belgesellerin bilgi veren faydalı bir şey olduğu, fakat sıkıcı ya da ağır aksak ilerlediği için pek de izlenilemediği, ama bunu izleyebilenlerin karizmasında bi ışıma, bi nursal faaliyet gözlendiği, dolayısıyla eğer bir soran çıkarsa "belgesel izliyorum şekerim" demek gerektiği şeklinde oluşmuş olması.
Buradan hareketle, izlediği tarihi bir kurguyu "ahan da bu galiba belgesel!.. hem de sıkıcı olmayanı sanki?" diye algıya ekleştiren, ve lakin Sülüman kavşağında ek yerlerinden cortlatan necip millet, elbette ki "izlenebilir belgesel algısı"nın keyfine saygıda kusur eden yapım ekibini protesto edecek.
Buraya kadar tamam. Yani bence tamam, hiçbir sorun yok. Sorun, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın da aylar sonra bu diziyi "belgesel" sanmasında. En azından sorunun bir kısmı bu. Hayır tutup "bu konuda da ilgilileri uyarmamıza rağmen yargının da gerekli kararı vermesini bekliyorum" demese, yine pek bi sorun yok diyeceğim ama bence şimdi durum vahim.
Vahim çünkü,
bir televizyon dizisine bile "beğenmeme" sebebiyle tahammülsüzlük söz konusu.
Vahim, evet.
Çünkü,
"ben bunu böyle biliyorsam, doğrusu budur ve benim doğrum herkes tarafından kabul edilmelidir" gibi bir mesaj veriliyor.
Çünkü,
yargıya dört başı mamur bir beklenti sunuluyor, yol gösteriliyor.
Çok vahim, çünkü,
artık bu ülkede insanlar düşündüklerini gönül rahatlığıyla ifade etmekten korkmaya başladılar. Yazılan, söylenen, çekilen resmedilen bestelenen oynanan.. bi şekilde kendine ifade biçimi bulması gereken her şeye taa en tepeden sallanan bir parmak var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder