Hayaller de hatalı, çünkü insan hatalı

Melekler ve Şeytanlar'ı okuyalı hayli zaman oluyor. Hatta bi kere daha okumuştum, Atlas deneyi başladığındaydı sanırım, ben bunu bir yerlerde kurgu kurgu okumuştum galiba diyerek. İnsan böyle bi şey işte: Belleğine güvenmemesi gereken.

Sonra bu romanın film olmuş halini izledim. Da Vinci Şifresi'nden daha mı iyiydi ne? Bilmiyorum, aslında, çok da umurumda değil. 2 saat kadar bi zaman aktı gitti. Aklımda en son şu kaldı: "Din hatalıdır, çünkü insan hatalıdır." (mealen) Bir kardinal söylüyordu bunu.

İnsanın külliyen hatalı bir üretim olduğunu keşfetmek için kardinal falan olmak gerekmiyor tabii. Zırnık miktarında cehalet yeterli. Gerisini farkındalık zıplatması tamamlıyor.

Evet, din hatalı. Çünkü, insan hatalı.

da,
niye hatalı?

Mükemmel olsaydık zaten melek neyin olacağımız için mi? O mükemmel varlıkları kurgulayan ve kurgulamakla da kalmayıp bir de bunlara inanmayı başaran insan hatalı, ama kurgusu hatasız eyle mi? İşte tam olarak bu nedenle: Evet, insan hatalı. Hatta biraz da saf galiba. Çocuk gibi. Hayal kahramanları var, hayal arkadaşları var, öcüleri falan var. Dolap kuytularında, yatak altlarında canavarları var. Ki, bunların en fenası, malum, çorap teki canavarıdır. Hepsine inanır insan, çocuk işte.

"... Yok şekerim, bunlar adam olmak için uzaylıların istilasını bekliyorlar! Anca o zaman bi araya gelecekler, ayol biz insanız falan diyecekler. Yani bi düşün, bir gün bilmem ne yıldız sisteminden birileri kalkıp gelse, havamıza suyumuza el koymaya kalksa naapacaz? O zaman senin dinin benim milletim berikinin kaşı gözü teni parası pulu ya da kırmızı sınır boyu şanlı bayrağı kutsal kılı tüyü, ne ifade edecek?..."

Hayaller de hatalı, çünkü insan hatalı.