Her gün onlarca mail alıyorum ve istisnasız bana en fazla gelen sorulardan biri bu; nasıl pozitif bakabilirim, düşünebilirim? Bir çok insan buna nereden başlayacağını gerçekten bilemiyor! Ama şöylede bir durum var her ne kadar siz durumunuzu özetle anlatsanız da bunlar sizin söyledikleriniz... Ben sizi tanımıyorum ve dolayısıyla nerede yanlış yaptığınızı sağlıklı bir şekilde göremiyorum ve bu defada yardımcı olamamanın üzüntüsü içinde oluyorum..
Ve ben bunu bir dosya olarak açmaya karar verdim:)
Şimdi böyle sorulunca pat diye bir formül mümkün değil elbette! Bu bir süreçtir, aldığınız bu kararla birlikte değişim yavaş yavaş kendiliğinden olacaktır! Yani buradan anlıyoruz ki atmamız gereken ilk adım KARAR!
"Ben artık değişmeye karar verdim ve bu değişime hazırım!"
Her gün bunu gün içinde aklınıza geldikçe tekrar edin!
Bir kere en başta kendimizi sevmekle başlıyoruz!
KENDİNİ SEVMEYEN KİMSEYİ SEVEMEYECEĞİ GİBİ... AYRICA KENDİNİ SEVMEYEN BİRİNİ BİR BAŞKASI NEDEN SEVSİN Kİ?
Pekala kendimi nasıl seveceğim?
Kendinizi olduğunuz gibi kabul etmekle başlayarak... Her şeye rağmen kendimi seviyorum! Üstelikte bunu aynada gözlerinizin içine bakarak söylemenizi öneririm..
Kendinizin en yakın arkadaşı olmalısınız! Kulağa saçma gibi geliyor böyle söyleyince ama öyle kendimizle arkadaş olmayı öğrenmek zorundayız.. Hepimizin yalnız kaldığında içiyle yaptığı diyaloglar vardır... Ve bir çoğumuzda bu diyaloglar bahse girerim o kadarda sevgi dolu değil... Bir arkadaşımız bize sorununu açtığında ona dostça yaklaşır kendini iyi hissetmesi için teselli edecek sözler söylerken söz konusu kendimiz ise acımasızca eleştirir, yaptığınız hatalarla ilgili suçlarız.
Bırakın artık kendinizi suçlamayı her ne olduysa oldu ve inanın bana bir çoğu -sizi teselli etmek için söylemiyorum- yaşamanız gerektiği için yaşandı... Her zaman bizi üzen şeyler olacaktır.. Çünkü her zaman inandığım ve ısrarla altını çizdiğim gibi hayatta hiç bir şey tesadüf değil, her şey gelişmemiz için ve dolayısıyla karşımıza çıkan hiç kimsede öyle değil..
Bu değil ki hiç bir şeyin sorumlusu değiliz...
Elbette seçimlerimizin sonucunu yaşıyoruz ve yaptığımız hataların sorumluluğunu da kabul etmemiz gerekiyor. Ama incelik burada işte; Hatalarımızdan gereken dersi çıkarmak ve kabul edip bırakmak!
Anlatabiliyor muyum? Bir çoğumuzun yanlışı işte tamda burada... Bırakamıyor! Yada bırakmak istemiyor bilemiyorum... Çünkü bunla beslenen bünyeler olduğunu da biliyorum..
Bazende yalnız kaldığımız anlarda korkularımız devreye girer dimi? Gereksiz bir şekilde endişeleniriz...
İşte kendinizi bu tür bir düşünce içerisinde fark ettiğinizde hemen İPTAL tuşuna basıyoruz,"sıradaki" diyor:) ve o negatif düşünceyi olumlu olanıyla değiştiriyoruz!
"Bu benim gerçeğim değil. Ben bu korkumu sevgiye dönüştürmeye niyet ettim." gibi bir olumlama yapabiliriz..
Bu ilk adımdı... Farkındalığınız inanılmaz açılacak ve gün içinde ne kadar negatif düşünceler içerisinde olduğunuzu fark edeceksiniz...
Unutmayın bir olumlama ile çalışmaya başladığınızda buna en az 3 ay devam etmelisiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder