20 Şubat 2013 Çarşamba
0
Hepimiz mışıl mışıl uyuyalım diye icat edilen bir müessese var: Kahramanlık müessesesi.
Sanki her şeyden önce, yaşam adına ne varsa hepsinden önce varolan bir takım normlar var. Bunları alıp sorgusuz sualsiz kabul etmişiz, bir standarta oturtmuşuz ve buna uygun üretime başlamışız: İnsan üretimi.
Sonra bu ürettiğimiz insanları bir arada tutup sakin sakin uyutabilmek için önce öcüler icat etmişiz. Ötekiler düşmanlar ecinliler yaratmışız. Yani önce esir almışız insanı, sonra lütfedip kurtarmışız.
İnsan öyle bir hale geliyor ki, öcüleri olmadan yaşayamayacağını sanıyor. Sanmıyor aslında, öcüleri olmadan yaşayamayacağına tüm şuursuzluğuyla inanıyor.. ve elbirliğiyle, başka hiçbir şeye destek vermediği kadar büyük bir şevkle egemenlerin öcü üretimine yardım ediyor. Hatta tasarımına bile burnunu sokuyor, kraldan çok kralcı oluyor.
Kahramanları hepimiz çok seviyoruz değil mi? Onlar olmasaydı yatağımızda, sokağımızda yerimizde yurdumuzda huzur içinde uyuyamazdık. Bizlere bin yıllardır verilen en önemli mesaj şu bence: Huzur içinde uyu ey insan, çünkü bunun için ve senin yerine ölen birileri var.. ama sıra sana gelebilir bir gün. O zaman da sakın üzülme, gocunma. Hatta sevin ve gurur duy, çünkü sen de artık bir kahraman olacaksın.
Ancak kahramanlık sadece savaşta cephede olmuyor ki. Toplumu öcülerden temizlemenin de bir adı olmalı değil mi? Hem o öcüler ne fena şeyler öyle? Normaline uymuyor, standartından sapıyor, doğru bir yolun var ya hani senin, onlar arka sokaklara, karanlık yan yollara sapıyor. Sapıyor çünkü sen kovalıyorsun onu kuytulara. Senin yolundan çekilmesi gerekiyor, ama bakıyorsun ki hayır çekilmiyor, ve bunlar hay bin kunduz ki: öcü! Topluma, o güzelim ışıklı yoluna, uykuna zarar.
Bak misal elini beline dayıyorsun ve ağzını yaya yaya "travesti teröörüü" diyorsun. Öcünü bulmuşsun sen, ondan böyle keyfin yerinde, gözlerinde ışıklar çakıyor. Sesin heybetle, şevkle ve hatta aşkla çıkıyor.
Misal, sinirden elin ayağın titreyerek "trafik terörüü" diye bağırıyorsun. Sanki sen öğle uykusuna yatmışsın da, uyandığında bir de bakmışsın ki trafik terörü diye bir şey çıkmış ortaya.. ya da sanki gökten zembille salına salına inmiş, gelmiş seni bulmuş. Aslında seni bulan bi şey yok bebeğim, sen belanı bulmuşsun işte: Şahane bir öcü. Ne mutlu sana.
Kafanı ne bozuyorsa al onu, sonuna ekle "terörü", olsun sana mis gibi bir öcü. Sen zaten seri halde öcü üretebilesin diye itinayla yaratıldı o "terörü". İlk kelime harf harf yapıştırılmış. Çıkar yerinden, yenisini yapıştır. Nasıl olsa her harf, sonunda kendi kahramanını yaratır.
Öcüler ve Kahramanlar
Hepimiz mışıl mışıl uyuyalım diye icat edilen bir müessese var: Kahramanlık müessesesi.
Sanki her şeyden önce, yaşam adına ne varsa hepsinden önce varolan bir takım normlar var. Bunları alıp sorgusuz sualsiz kabul etmişiz, bir standarta oturtmuşuz ve buna uygun üretime başlamışız: İnsan üretimi.
Sonra bu ürettiğimiz insanları bir arada tutup sakin sakin uyutabilmek için önce öcüler icat etmişiz. Ötekiler düşmanlar ecinliler yaratmışız. Yani önce esir almışız insanı, sonra lütfedip kurtarmışız.
İnsan öyle bir hale geliyor ki, öcüleri olmadan yaşayamayacağını sanıyor. Sanmıyor aslında, öcüleri olmadan yaşayamayacağına tüm şuursuzluğuyla inanıyor.. ve elbirliğiyle, başka hiçbir şeye destek vermediği kadar büyük bir şevkle egemenlerin öcü üretimine yardım ediyor. Hatta tasarımına bile burnunu sokuyor, kraldan çok kralcı oluyor.
Kahramanları hepimiz çok seviyoruz değil mi? Onlar olmasaydı yatağımızda, sokağımızda yerimizde yurdumuzda huzur içinde uyuyamazdık. Bizlere bin yıllardır verilen en önemli mesaj şu bence: Huzur içinde uyu ey insan, çünkü bunun için ve senin yerine ölen birileri var.. ama sıra sana gelebilir bir gün. O zaman da sakın üzülme, gocunma. Hatta sevin ve gurur duy, çünkü sen de artık bir kahraman olacaksın.
Ancak kahramanlık sadece savaşta cephede olmuyor ki. Toplumu öcülerden temizlemenin de bir adı olmalı değil mi? Hem o öcüler ne fena şeyler öyle? Normaline uymuyor, standartından sapıyor, doğru bir yolun var ya hani senin, onlar arka sokaklara, karanlık yan yollara sapıyor. Sapıyor çünkü sen kovalıyorsun onu kuytulara. Senin yolundan çekilmesi gerekiyor, ama bakıyorsun ki hayır çekilmiyor, ve bunlar hay bin kunduz ki: öcü! Topluma, o güzelim ışıklı yoluna, uykuna zarar.
Bak misal elini beline dayıyorsun ve ağzını yaya yaya "travesti teröörüü" diyorsun. Öcünü bulmuşsun sen, ondan böyle keyfin yerinde, gözlerinde ışıklar çakıyor. Sesin heybetle, şevkle ve hatta aşkla çıkıyor.
Misal, sinirden elin ayağın titreyerek "trafik terörüü" diye bağırıyorsun. Sanki sen öğle uykusuna yatmışsın da, uyandığında bir de bakmışsın ki trafik terörü diye bir şey çıkmış ortaya.. ya da sanki gökten zembille salına salına inmiş, gelmiş seni bulmuş. Aslında seni bulan bi şey yok bebeğim, sen belanı bulmuşsun işte: Şahane bir öcü. Ne mutlu sana.
Kafanı ne bozuyorsa al onu, sonuna ekle "terörü", olsun sana mis gibi bir öcü. Sen zaten seri halde öcü üretebilesin diye itinayla yaratıldı o "terörü". İlk kelime harf harf yapıştırılmış. Çıkar yerinden, yenisini yapıştır. Nasıl olsa her harf, sonunda kendi kahramanını yaratır.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder